فست فود اینستا پیتزا در هند

مقدمه

گروه طراحی داخلی رنسا (architecture studio Renesa) با طراحی “اینستاپیتزا” به عنوان مجموعه پیتزاهای زنجیره ای، رنگ جدیدی به معماری دهلی نو بخشیده است. مفهوم طراحی بدین صورت بوده که رابطه بین کسانی که عاشق غذا و طراحی هستند را به تصویر بکشد. چراغ های فروشگاه به صورت لوله هایی آویزان از سقف، باعث ایجاد اشکالی مکانیزه برای دعوت مخاطب به داخل فضا شده است. همچنین پرداخت هایی که روی دیوار آجری و گچی قسمت غربی انجام شده است، باعث جذابیت و حس خودمانی بودن فضا می شود.

اطلاعات پروژه

نام پروژه: Renesa designs pizza restaurant in new delhi / Instapizza

موقعیت: دهلی نو، هندوستان

سال ساخت: 2016

مساحت: 52 مترمربع

تیم طراحی: Sanjay Arora, Sanchit Arora, Vandana Arora, Virender Singh

عکاس: Vibhor Yadav

مالک: Ashwin Jain

روند شکل گیری

با توجه به محدودیت فضا، استودیو طراحی تصمیم بر آن گرفت تا از تمام ارتفاع موجود در فضا به صورت بهینه استفاده کند. برای این منظور یک نیم طبقه را در فضای داخلی ایجاد کردند به گونه ای که خروجی را به دو قسمت افقی تقسیم می کرد؛ بدین صورت که ورودی آشپزخانه در طبقه پائین و قسمت نشیمن و غذاخوری در طبقه بالا قرار داشت.

بر روی شیشه های جداره خارجی، از برچسب هایی با حال و هوای دهلی نو جهت جذب مخاطب به داخل فضای فست فود استفاده شده است.این ایده از آن جهت بوده است که نه تنها غذایی عالی را در اختیار مشتریان بگذراند، بلکه به آنها فضای جوانی برای تعامل داده شود. از این رو از ترکیب کردن معماری و غذا برای لذت بیشتر کاربر استفاده شده است.

سبک طراحی

سبک طراحی داخلی فست فود به سبک صنعتی طراحی شده است. در این سبک با نشان دادن تجهیزات ساختمانی همچون لوله های آب و گاز، سیم کشی ها و تاسیسات ساختمان به نوعی حس صداقت و عدم پنهان کاری و در نتیجه حس خودمانی بودن را به مخاطب القا می کنند. معماران پروژه با انتخاب این سبک طراحی، هم در نظر داشتند تا هزینه های صرف ساخت بنا کاهش یابد و هم به نوعی حس صنعتی بودن فضا را به مخاطب القا کنند.

نورپردازی

برای استفاده حداکثری از نورهای طبیعی و مصنوعی، از نرده های فولادی صنعتی استفاده شد تا در عین حفاظت از مخاطبین، با عبور دادن نور از بین خود باعث جریان حداکثری نور در سرتاسر فضا می شود که همین عامل باعث انعکاس نور بیشتر در فضا و بزرگتر نشان دادن فضا می شود.

در طراحی نورپردازی فضا، با توجه به وجود یک پنجره عریض در قسمت ورودی، هم به نور طبیعی روز و هم نور مصنوعی توجه شده است. نورپردازی عمومی داخلی فضا توسط رشته لامپ های سقفی انجام می شود. برای روشنایی های میز ها هم چنین از نور های وظیفه ای استفاده شده است. هم چنین در طراحی نورپردازی سعی بر آن بوده تا هیچ نقطه تاریکی در فضای داخل وجود نداشته باشد.

شدت نورپردازی فضای داخلی به گونه ای است که حد تعادل در آن رعایت شده است. به صورتی که فضا نه آن چنان پر نور و اذیت کننده باشد و نه و نه تاریک و خفه بلکه حد وسطی باشد. این موضوع باعث رمانتیک شدن فضا شده است.

مصالح

با توجه به سبک طراحی صنعتی، از مصالح دست نخورده بنا به همراه مصالح نوبن ستفاده شده است. از جمله مصالح استفاده شده در فضا میتوان به بتن، آجر، گچ، سرامیک، چوب و نرده های فولادی اشاره کرد.

رنگ بندی

در پروژه برای تحرک اشتها مخاطبان از رنگ های قرمز و زرد به عنوان رنگ های گرم و تحریک کننده خوراکی استفاده شده است. دلیل دیگر استفاده از این رنگ ها در لوله های چراغی آویزان به دلیل الهام گرفتن از رنگ سس های کچاپ و خردل می باشد که به نوعی باعث اتصال صنعت غذا به صنعت معماری و سبک مورد نظر طراحی بشود.

سایر رنگ بندی های پروژه همچون دیوار و جداره ها و سقف و کف به رنگ خنثی است تا توجه اصلی مخاطب را به سمت لوله های آویز چراغ جلب کند.

هم چنین از رنگ گرم چوب هم برای هماهنگی با رنگ زرد و قرمز و هم چنین برای گرم تر کردن فضا ( به علت استفاده از رنگ طوسی در سرامیک کف و بتن های موجود در سقف ) استفاده شده است.